Co to jest SIBO?

Co to jest SIBO?

Naturalna flora bakteryjna odgrywa bardzo ważną rolę w naszym organizmie. Dzięki niej między innymi poprawnie wchłaniane są składniki odżywcze, a także stymulowany jest nasz układ odpornościowy. Największe zróżnicowanie i liczebność wykazuje mikrobiota jelita grubego. Może się zdarzyć, że w tym złożonym ekosystemie dojdzie do zachwianie równowagi. Jednym ze schorzeń o tym podłożu jest SIBO. Sprawdź i dowiedz się, co to jest SIBO!

SIBO – przyczyny

SIBO, czyli zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego, charakteryzuje się zwiększoną liczebnością bakterii lub/i obecnością nietypowych rodzajów bakterii, które u zdrowego człowieka powinny znajdować się w jelicie grubym. Stan ten prowadzi do pojawienia się objawów ubocznych, a także znacznie zaburza prawidłową pracę układu trawiennego.

 Istnieją zaburzenia, które mogą sprzyjać rozwojowi SIBO. Są to przede wszystkim: zespół jelita drażliwego, popromienne zapalenie jelita cienkiego. Również choroby takie jak marskość wątroby, chroniczne zapalenie trzustki, niedoczynność tarczycy oraz cukrzyca zwiększają prawdopodobieństwo zachorowania na SIBO.

SIBO – objawy

Zaburzenia równowagi flory bakteryjnej w jelicie cienkim prowadzi do szeregu objawów, które nie są charakterystyczne tylko dla tej choroby. Najczęściej wymienianymi symptomami są: wzdęcia, gazy, przewlekła biegunka (wodnista lub tłuszczowa), bóle brzucha, zaparcia, mdłości, uczucie pełności i dyskomfortu w obrębie jamy brzusznej.

W zaawansowanym stadium choroby dochodzą kolejne objawy, którymi są: ogólne osłabienie, anemia (wynikająca z niedoboru witamin oraz składników mineralnych, w tym głównie witaminy B12); bóle stawów i kości, utrata masy ciała przy stale powiększonym obwodzie brzucha.

Powyższe symptomy są często mylone z tymi, które towarzyszą zespołowi jelita drażliwego, dlatego tak ważne jest przeprowadzenie odpowiednich badań i prawidłowa diagnostyka.

SIBO – diagnostyka

Diagnoza rozpoczyna się od wywiadu lekarskiego oraz analizy objawów oraz czynników ryzyka. Najczęściej wykonywanymi badaniami przy podejrzeniu SIBO są:

  •  wodorowo-metanowy test oddechowy. Jego największą zaletą jest nieinwazyjność – metoda ta polega na badaniu powietrza wydychanego przez pacjenta przed i po spożyciu glukozy;
  • badanie bakteriologiczne treści pobranej z jelita czczego;
  • RTG przewodu pokarmowego;
  • badania laboratoryjne krwi (morfologia, OB, CRP, sprawdzenie poziomu witamin i składników mineralnych).

 SIBO – leczenie

Dobór metody leczenia zależy w głównej mierze od przyczyny powstania SIBO. Najważniejsze jest wyeliminowanie przyczyny, zatem potrzebna będzie odpowiednia diagnoza oraz współpraca z lekarzem prowadzącym, a także dietetykiem.

SIBO jest najczęściej leczone antybiotykoterapią. Preparat powinien działać bezpośrednio w jelitach i nie być wchłaniany do krwioobiegu, a także być ukierunkowany na konkretne szczepy bakterii.

Często zalecane jest uzupełnienie niedoborów witamin oraz minerałów, a także stosowanie diety niskobłonnikowej, ograniczającej fermentację w jelicie. W niektórych przypadkach będzie konieczne usunięcie chirurgiczne wady anatomicznej w przewodzie pokarmowym, jeśli była czynnikiem wywołującym SIBO.